معنی حسن استرآبادی - جستجوی لغت در جدول جو

حسن استرآبادی

لغت نامه دهخدا

(حُ سَ نِ اِ تَ)

ابن مسعود ملقب به کمال الدین حنفی. متوفی 961 هجری قمری او راست: شرح منار الانوار نسفی. (هدیه العارفین ج 1 ص 318)

(حَ سَ نِ اِ تَ)

ابن رضی الدین محمد بن شرفشاه حسینی شافعی. ملقب به رکن الدین و ساکن موصل بود و در آنجا در 715 هجری قمری درگذشت. او راست: ’حل العقد والعقل’ در اصول و جز آن که در هدیهالعارفین (ج 1 ص 373) یاد شده است. (ذریعه ج 6 ص 32 و 23). وی شاگرد خواجۀ طوسی بود و هفتاد سال عمر کرد. (ذریعه ج 2 ص 16)

لغت نامه دهخدا

محمد حسن استرآبادی

(حَ سَ نِ اِ تَ)

محمد محمد حسن استرآبادی، ابن محمدعلی بن احمد بن کمال الدین حسین. اجازاتی به تاریخ 1096 هجری قمری از وی باقی است. (ذریعه ج 1 ص 125)

لغت نامه دهخدا

معنی حسن استرآبادی - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما